Ευαγγελία Νταραρά

Η Ευαγγελία Νταραρά γεννήθηκε στη Λάρισα. Ολοκλήρωσε το προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του Τμήματος Φωτογραφίας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΤΕΙ) Αθήνας. Παρακολούθησε το πρόγραμμα «Σχεδιασμός Φωτισμού – Πολυμέσα» στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και απέκτησε το μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης, παρουσιάζοντας διπλωματική εργασία με θέμα «Μεθοδολογία φωτισμού ανάδειξης υπαίθριων γλυπτών».

Ως επαγγελματίας φωτογράφος, έχει αναλάβει κυρίως έργα ψηφιοποίησης συλλογών, ιστορικών αρχείων και εκδόσεων, καθώς και έργα θεματικής αρχιτεκτονικής φωτογραφίας.

Είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια ενηλίκων και εργάζεται ως καθηγήτρια στα Δ.ΙΕΚ Φωτογραφίας. Ως προσκεκλημένη εισηγήτρια έχει παραδώσει σεμινάρια επεξεργασίας φωτογραφίας στο Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας. 

Η καλλιτεχνική της διαδρομή αναπτύσσεται στις περιοχές της φωτογραφίας, του σχεδιασμού φωτισμού και της performance. Ειδικότερα, έχει εκθέσει τη φωτογραφική δουλειά της ατομικά και ομαδικά, έχει πραγματοποιήσει έργα εφήμερου φωτισμού ανάδειξης στο δημόσιο χώρο, και έχει παρουσιάσει έργα performance σε θεματικά φεστιβάλ του είδους.

Περίληψη Διδακτορικής Διατριβής

Τίτλος: Φαινομενολογική ερμηνεία του αστικού χώρου στην Ελληνική καλλιτεχνική φωτογραφία από το 1975 μέχρι το 2010

Ο αστικός χώρος είναι μία ιδιαίτερη κατηγορία της γενικότερης έννοιας του ανθρωπογενούς χώρου, ένα πεδίο μεταβαλλόμενης φύσης το οποίο φαίνεται σαν να βρίσκεται σε μία κατάσταση συνεχόμενου επαναπροσδιορισμού, άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία των πόλεων. Στην παρούσα έρευνα διερευνάται φαινομενολογικά η μορφή και η χρήση του, σ’ ένα πλαίσιο συνθετικού κριτικού τοπικισμού που αναδεικνύεται από την ιδιαιτερότητα του Ελληνικού αστικού χώρου και την τεχνολογική, θεσμική και καλλιτεχνική εξέλιξη του φωτογραφικού μέσου, στοιχεία που καταγράφονται έντονα στο χρονικό πλαίσιο της έρευνας.

Ο αστικός χώρος διαθλά όλες τις μεταβαλλόμενες συνθήκες κυριότερα της δημόσιας φύσης και του συμβολικού χαρακτήρα του, δεδομένα που τον προσδιορίζουν ως κοινωνικό ή οικείο χώρο, όπως δείχνουν ως επί τω πλείστων οι μέχρι τώρα προσεγγίσεις. Η φαινομενολογική ερμηνεία, μέσα από μία αντιστροφή των δεδομένων, διερευνά ανάμεσα στη φωτογραφία και τον αστικό χώρο χωρίς να προδιαγράφεται από τις έννοιες του οικείου, του κοινωνικού ή άλλων εκφάνσεων της αστικής εμπειρίας αλλά προσεγγίζει αναλυτικά και συστηματικά προκειμένου να διαπιστώσει την ύπαρξη, την απουσία τους ή άλλες καταστάσεις που αναδεικνύονται μέσα από την έρευνα. Η αντιστροφή, εκτός των άλλων, προσδοκά να διακρίνει σε μεγαλύτερο βαθμό την πρόθεση του φωτογράφου και να μελετήσει τη σχέση που προκύπτει ανάμεσα στην οπτική αντίληψη, στη μνήμη και στην φωτογραφία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο προκύπτουν στοιχειώδη ερωτήματα όπως το αν είναι ο αστικός χώρος ο «κοινωνικός» χώρος της φωτογραφίας. ‘Η, πως προσδιορίζεται η έννοια της κοινωνικότητας μέσα από τη φωτογραφία;

Η έρευνα στηρίζεται στην ιδέα του Flusser ότι οι τεχνικές εικόνες πρέπει να έχουν αφετηρία την αποκωδικοποίησή τους, όχι το τι δείχνουν αλλά από πού το δείχνουν και προσδοκεί να εξερευνήσει το από πού το οποίο βασίζεται στο εκ των ένδον, στο πρόγραμμα δηλαδή κατασκευής τους, όπως ο ίδιος αναφέρει. Ο χώρος άλλωστε αποτελεί το ένα από τα δύο δομικά στοιχεία της φωτογραφικής φύσης καθώς η φωτογραφία ενσωματώνει το χώρο και το χρόνο μέσα από την αλληλεπίδραση με το φως. Μέσα από την έρευνα προσδιορίζεται φαινομενολογικά και η χρονικότητα του χώρου – στοιχείο που χρησιμοποιεί η αρχαιολογική επιστήμη για τον χαρακτηρισμό του χώρου από το χρόνο – δηλαδή τη χρονολογία παραγωγής του, ως στοιχείου ανάδειξης του πολιτισμικού πλέγματος μέσα από την Ελληνική καλλιτεχνική φωτογραφική παραγωγή. Η φαινομενολογική ερμηνεία αναλύει μέσα από οργανωμένα αρχεία καθώς και μέσα από ετερόκλητες προσεγγίσεις.