Υποψήφιος Διδάκτορας
Ο Γιώργος Σκουλούδης (1983) είναι απόφοιτος του Τμήματος Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, όπου ολοκλήρωσε και το μεταπτυχιακό του «Φωτογραφία: Έρευνα και Μεθοδολογία». Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το έργο του εστιάζει σε κοινωνικές ομάδες και κοινότητες στις υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου της πόλης (Ομόνοια, οδός Σωκράτους, Μεταξουργείο), αλλά και σε φυσικά τοπία που έχουν επηρεαστεί από την ανθρώπινη δραστηριότητα (ποταμός Αλφειός, Μεγαλόπολη). Από τον Μάιο του 2025 εκπονεί διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Φωτογραφίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής με θέμα τη μεταβολή του τοπίου της Μεγαλόπολης
Περίληψη πρότασης διδακτορικής διατριβής -Υπ. Διδάκτωρ Γ. Σκουλούδη
Τίτλος : «Το φωτογραφικό τοπίο της Μεγαλόπολης: Αναζητώντας την πολιτισμική και περιβαλλοντική κληρονομιά μιας βιομηχανικής κωμόπολης μέσα από τη μελέτη αρχειακών και σύγχρονων φωτογραφιών»
Η παρούσα διατριβή εστιάζει στη μελέτη της μεταβολής του τοπίου της Μεγαλόπολης
Αρκαδίας, μιας κωμόπολης όπου η οικονομική της ανάπτυξη βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά στη παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω της εξόρυξης και καύσης λιγνίτη. Μετά τη δημιουργία του ατμοηλεκτρικού σταθμού (ΑΗΣ) στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το τοπίο της περιοχής γνώρισε βαθιές μεταβολές. Η άλλοτε αγροτική κοιλάδα της Μεγαλόπολης, μεταβλήθηκε σταδιακά σε έναν τόπο επιγείων ορυχείων, μηχανημάτων εξόρυξης και τεχνητών λόφων απόθεσης τέφρας. Τον Δεκέμβριο του 2024, το εργοστάσιο, που για δεκαετίες αποτέλεσε το επίκεντρο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της πόλης έκλεισε οριστικά, οδηγώντας στην οικονομική παρακμή της Μεγαλόπολης.
Σκοπός της διατριβής είναι η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο το εργοστάσιο μέσω της λιγνιτικής διαδικασίας, διαμόρφωσε το φυσικό τοπίο επηρεάζοντας όχι μόνο την τοπογραφία της περιοχής, αλλά και τη συλλογική μνήμη, την πολιτιστική κληρονομιά και τις αντιλήψεις των κατοίκων για το τοπίο.
Η μεθοδολογία της διατριβής συνδυάζει τρία βασικά εργαλεία: την έρευνα και ερμηνεία φωτογραφικών αρχείων διαφορετικών φορέων, τη δημιουργία σύγχρονων φωτογραφιών καθώς και την πραγματοποίηση ημιδομημένων συνεντεύξεων με κατοίκους και πρώην εργαζομένους του ΑΗΣ, ώστε να αναδειχθεί η βιωματική και συλλογική διάσταση της σχέσης τους με το εργοστάσιο.
Η έρευνα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς η αλληλεπίδρασης ανθρώπου και περιβάλλοντος, βιομηχανικής και πολιτισμικής κληρονομιάς, διασταυρώνονται χωρικά, χρονικά και σημειολογικά. Η εγγύτητα του αρχαιολογικού χώρου απέναντι στο τεχνικό μνημείο του εργοστασίου, οδηγεί σε μια ιδιότυπη σχέση που καθιστά τη Μεγαλόπολη, μια ξεχωριστή μελέτη περίπτωσης.
Η διατριβή φιλοδοξεί να καλύψει ένα σημαντικό γνωστικό κενό, παρέχοντας μια ολοκληρωμένη προσέγγιση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και πολιτισμικών διαστάσεων της Μεγαλόπολης. Επίσης επιδιώκει να συμβάλει στην ανάδειξη της φωτογραφίας ως εργαλείου οπτικής ανάλυσης του τοπίου και τεκμηρίωσης περιβαλλοντικών και κοινωνικών φαινομένων, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη συζήτηση για τη διαχείριση της βιομηχανικής κληρονομιάς, τη διατήρησης της συλλογικής μνήμης και της κατανόησης της σχέσης ανθρώπου και περιβάλλοντος.