Μαθησιακά Αποτελέσματα
Η διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας Τέχνης ΙΙ έχει σαν αντικείμενο το να εστιάσει σε μια συγκεκριμένη Σχολή, Ρεύμα ή Πρόσωπο, που θα διαφοροποιείται για κάθε ακαδημαϊκό έτος, με σκοπό την εμβάθυνση μέσω της λεπτομερούς προσέγγισης και την απόκτηση ευρείας γνώσης για έναν συγκεκριμένο δημιουργό, εικαστικό γλωσσάριο ή καλλιτεχνικό μανιφέστο. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω μίας εκτεταμένης περιήγησης, ανάλυσης, μελέτης, και έρευνας σε βάθος των εικαστικών, αισθητικών, εννοιολογικών και τεχνικών χαρακτηριστικών του έργου ενός μεγάλου δημιουργού ή μιας Σχολής-Περιόδου-Ρεύματος. Η έρευνα και εμβάθυνση στο επιλεγμένο εδάφιο εμπλουτίζεται με παράλληλη περιήγηση και ανάλυση των έτερων πολιτιστικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, δημιουργιών και κοινωνικών δρώμενων της εποχής. Με την ολοκλήρωση του κύκλου των διαλέξεων ο φοιτητής προσλαμβάνει μια πιό στοχευμένη και λεπτομερή γνώση γιά συγκεκριμένο μεγάλο δημιουργό ή ρεύμα ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό και την κριτική του ικανότητα ενώ παράλληλα αποκτά την εξειδικευμένη και βαθύτερη πληροφορία, εφόδια τα οποία αποδεικνύονται πολύτιμα στην μεταγενέστερη πιο ώριμη και πιο απαιτητική πορεία του αποφοίτου ως δημιουργού, εκπαιδευτικού, μελετητή ή ερευνητή.
Γενικές Ικανότητες
- Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών
- Αυτόνομη εργασία
- Εργασία σε διεθνές περιβάλλον
- Ομαδική εργασία
- Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
- Σχεδιασμός παρουσίασης και διαχείρισης έργων
- Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής, κριτικής και επαγωγικής σκέψης
Περίγραμμα
Η διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας της Τέχνης ΙΙ αναπτύσσεται ως εξής: Επιλέγεται μία από τις κάτωθι ενότητες, (ίσως κάποιες φορές δύο αναλόγως του εύρους εκάστης) που αναγράφονται στο θεωρητικό μέρος και αυτό αποτελεί την διδακτέα ύλη του εξαμήνου. Κατά την διάρκεια της διδασκαλίας ανατίθεται στους φοιτητές να ερευνήσουν την υπό ανάλυση χρονολογική περίοδο και για τις άλλες καλλιτεχνικές και πνευματικές δραστηριότητες όπως μουσική, αρχιτεκτονική, θέατρο, λογοτεχνία κ.α. καθώς επίσης και την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής. Με τον τρόπο αυτό εξασκείται η ερευνητική ικανότητα των διδασκομένων ενώ παράλληλα γίνεται σφαιρικά αντιληπτό το περιβάλλον και οι κοινωνικές συνθήκες εντός των οποίων δρούσε ένας δημιουργός ή αναδυόταν ένα ρεύμα.
Θεωρία
Ενότητες προς επιλογή (ο κατάλογος είναι αντικείμενο μεταβολών & προσθαφαιρέσεων)
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ και γλυπτική του 4ου αιώνα
- Η ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
- ΠΡΩΪΜΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
- ΩΡΙΜΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
- ΥΣΤΕΡΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
- SANDRO BOTTICELLI Νεοπλατωνισμός
- LEONARDO DA VINCI
- MICHELANGELO BUONAROTTI
- RAFFAELLO
- EL GRECO (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος)
- BARROQUE (Guido Reni και σύγχρονοι)
- ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ & ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ – Νατουραλισμός (Jacques-Louis David, Francisco Goya, Jean Auguste Dominique Ingres, Eugene Delacroix, Theodore Gericault, Jean Francois Millet, William Blake, John Constable, J.M.W. Turner, Antonio Canova
- ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ & ΙΜΠΡΕΣΣΙΟΝΙΣΜΟΣ (Gustave Courbet, Edouard Manet, Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Edgar Degas, Auguste Rodin, Pre-Raphaelite Brotherhood, Dante Gabriel Rossetti, Sir John Everett Millais)
- ΜΕΤΑ-ΙΜΠΡΕΣΣΙΟΝΙΣΜΟΣ, Συμβολισμός και Art Nouveau (Paul Cezanne, Georges Seurat, Henri de Toulouse-Lautrec, Vincent Van Gogh, Paul Gauguin, Edvard Munch, Gustave Klimt, Pablo Picasso)
- Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ (Ρώσικη Πρωτοπορία, Henri Matisse, Vienna Secessionists, Wassily Kandinsky, Pablo Picasso, George Braque, Kazimir Malevich, Giorgio de Chirico, Marc Chagall, Henri Matisse, Piet Mondrian, Max Ernst, Salvador Dali, Rene Magritte, Frida Kahlo, Joan Miro, Paul Klee, Georgia O Keeffe, , Eduard Hopper, Jackson Pollock, Francis Bacon, Mark Rothko, Andy Warhol.)
- Η ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ (Constantin Brancusi, Umberto Boccioni, Vladimir Tatlin &Κονστρουκτιβισμός, Marcel Duchamp, Robert Rauschenberg, Louise Nevelson, Pablo Picasso, Alexander Calder &Assemblage-Constructions, Henry Moore, Gustav Vigeland, Fernando Botero, Donald Judd &Μινιμαλισμός, Robert Smithson – Christo (Vladimirov Javacheff) &Land or Earth Art – περιβαλλοντική γλυπτική ή τέχνη, Alan Kaprow – Jean Tinguoly & conceptual – performance – kinetic art, Post Modern – Ύστερος Μοντερνισμός – Jeff Koons, Damien Hirst, Tracey Emin.)
- Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ (Frank Lloyd Wright, Walter Gropius, Bruno Taut – Bauhaus & Weimar, Le Corbusier – Charles Edouard Jeaneret, Alvar Aalto, Richard Rogers, Renzo Piano, Μουσείο Ακρόπολης: Bernard Tschumi – Μιχαήλ Φωτιάδης, Santiago Calatrava.
- ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ή Εποχή της αναφωτογράφησης – Age of Rephotography (Luciano Fabro & Jannis Kounelis – Arte Povera, Audrey Flack, Ilya Iosifovich Kabakov, Ann Hamilton, Mildred Howard, Mark Tansey &στην φωτογραφία Barbara Kruger, Cindy Sherman, Andreas Gursky.
Συνιστώμενη Βιβλιογραφία
- Cottington, David. Modern Art: A Very Short Introduction. Oxford: Oxford University Press, 2005.
- Danto, Arthur C. After the End of Art. Contemporary Art and the Pale of History. Princeton: Princeton University Press, 2014.
- Haskell, Francis. Η Ιστορία και οι Εικόνες της. Η Τέχνη ως Ερμηνεία του Δυτικού Πολιτισμού. Αθήνα: Εκδόσεις Νεφέλη, 2012.
- Hauser, Arnold. Κοινωνική Ιστορία της Τέχνης. Τόμοι I-IV. Αθήνα: Εκδόσεις Κάλβος, 1990.
- Janson, W. Η., and Janson F. Anthony. Ιστορία της Τέχνης. Η Δυτική Παράδοση. Αθήνα: Εκδόσεις Ίων, 2011.
- Κανιάρη, Ασημίνα. Το Φαινόμενο του Μουσείου και το Γεγονός της Τέχνης. Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη, 2015.
- O’Doherty, Brian. Inside the White Cube. The Ideology of the Gallery Space. Berkeley: University of California Press, 2000.
- Stallabrass, Julian. Contemporary Art: A Very Short Introduction. Oxford: Oxford University Press, 2006.
- Wölfflin, Heinrich. Βασικές Έννοιες της Ιστορίας της Τέχνης. Το Πρόβλημα της Εξέλιξης του Στιλ στη Νεότερη Τέχνη. Αθήνα: Εκδόσεις Επίκεντρο, 2006.
- Χαραλαμπίδης, Άλκης. Η Τέχνη του Εικοστού Αιώνα. Θεσσαλονίκη: University Studio Press, 2018.