nikopan@uniwa.gr
Γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1945. Σπούδασε Φωτογραφία στο Λονδίνο (ΒΑ, Polytechnic of Central London, 1974-77). Eίναι διδάκτωρ στις Τέχνες και τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες με ειδίκευση στη Φωτογραφία (PhD, University of Derby, 2000-08). Ως σύμβουλος του Υπουργού Πολιτισμού, συντόνισε τη διαμόρφωση και αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για τη φωτογραφία στην Ελλάδα για μια δεκαετία (1994-2004). Υπήρξε μέλος της επιτροπής εργασίας που εκπόνησε την Εθνική Πολιτική για την Καλλιτεχνική Φωτογραφία για λογαριασμό του ΥΠ.ΠΟ (1994–95), καθώς και Ανεξάρτητος Ειδικός στην Ευρωπαϊκή Κομισιόν (από το 1999). Έχει δημοσιεύσει, εως σήμερα, ένα σημαντικό αριθμό θεωρητικών και κριτικών κειμένων σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά, έχει οργανώσει και επιμεληθεί φωτογραφικές εκθέσεις, σεμινάρια, εργαστήρια και ερευνητικά προγράμματα, κι έχει συμμετάσχει ως συνδιοργανωτής και εισηγητής σε εθνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες. Από το 1978 μέχρι σήμερα, το φωτογραφικό του έργο έχει εκτεθεί και δημοσιευθεί εκτεταμένα τόσο στην Eλλάδα όσο και διεθνώς (Ευρώπη, ΗΠΑ, Ισραήλ, Τουρκία, Κίνα). Δίδαξε θεωρία και εργαστήρια του μαθήματος «Καλλιτεχνική φωτογραφία» στο Tμήμα Φωτογραφίας του TEI Aθήνας από το 1986 έως το 2012 που αφυπηρέτησε στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή. Έκτοτε συνεργάστηκε με το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, το Πάντειο Πανεπιστήμιο και την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ως προσκεκλημένος διδάσκων και σε προγράμματα Διά Βίου Μάθησης.
Έρευνες: Διεύθυνση ερευνητικού προγράμματος «Ψηφιακό Φωτογραφικό Aρχείο ROM», Διεύθυνση Λαϊκού Πολιτισμού του Yπουργείου Πολιτισμού σε συνεργασία με το Tμήμα Φωτογραφίας του TEI Aθήνας (1999-2006).
Δημοσιεύσεις: Βλέπε https://uniwa.academia.edu/NikosPanayotopoulos
Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα στέφονται γύρω από ζητήματα της θεωρίας και ιστορίας της ελληνικής φωτογραφίας με έμφαση στο τοπίο, τη σχέση Μητρόπολης και Περιφέρειας, καθώς και μιας σειράς ζητημάτων που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της επίδρασης του «Δυτικού Βλέμματος» στην παραγωγή, παρουσίαση και πρόσληψη του μέσου.