Γεράσιμος Παπαπαναγιώτου

Ο Γεράσιμος Παπαπαναγιώτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Είναι απόφοιτος του:

• Τμήματος «Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών», της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και του
• Τμήματος «Φυσικής», της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Είναι κάτοχος των μεταπτυχιακών διπλωμάτων:
• «Information Systems Engineering», του South Bank University του Λονδίνου, και
• «Σπουδές στην Εκπαίδευση» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.

Στο συγγραφικό του έργου περιλαμβάνονται:
• Παπαπαναγιώτου, Γερ., Παναγιωτακόπουλος, Χ.,Κουστουράκης, Γερ. (2011). «Ανίχνευση της τεχνοφοβίας και των επιδράσεών της στην περίπτωση των προπτυχιακών φοιτητών πολιτιστικών προγραμμάτων του ΕΑΠ». 6o Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση. Εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης. Λουτράκι, 4-6 Νοεμβρίου, 2011. http://icodl2011.eap.gr/
• «Ανάπτυξη εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον», Εκδοτικός Όμιλος Συγγραφέων Καθηγητών, 2007, ISBN-13: 9789608207936, ISBN-10: 9789608207936.

Ως επιμορφωτής έχει συμμετάσχει στα:
• «Επικοινωνώντας με την εικόνα – Η τεχνική επιλογής και σύνθεσης εικόνων, Παραδείγματα σε video Editor», διήμερη επιμορφωτική δράση «Teachers for Europe».
• «Δημιουργία ταινίας Ντοκιμαντέρ» στο πλαίσιο ημερίδας της Γ.Γ. Ισότητας των φύλων.
• Επιμορφώσεις στα πλαίσια της «Κοινωνίας της Πληροφορίας».

Έχει αποτελέσει κριτής άρθρων συνεδρίων της «Πανελλήνιας Ένωσης Καθηγητών Πληροφορικής» και του «Νέου Παιδαγωγού» καθώς επίσης υπήρξε μέλος κριτικής και οργανωτικής επιτροπής συνεδρίων σχετικά με την Πληροφορική στην Εκπαίδευση.

Σήμερα εργάζεται ως καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από το 1999. Στο διάστημα 2016-2019 εργάστηκε ως αποσπασμένος εκπαιδευτικός στην Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση του Υπουργείου Παιδείας. Έχει εργαστεί επίσης σε εταιρείες πληροφορικής και σε δημόσια ΙΕΚ.

Περίληψη Διδακτορικής Διατριβής

Τίτλος: «Η μελέτη της αποβιομηχάνισης της περιόδου 1980-2000, του νομού Αχαΐας, μέσα από τη φωτογραφική αφήγηση».
Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής, είναι να μελετηθεί η αφηγηματική ικανότητα της φωτογραφίας περιγράφοντας άυλες πτυχές της πραγματικότητας. Ως πεδίο μελέτης, χρησιμοποιείται το παράδειγμα της αποβιομηχάνισης του νομού Αχαΐας. Εξετάζεται το ερώτημα αν μπορεί η φωτογραφία να περιγράψει τομείς όπως η κοινωνιολογική και πολιτική ιστορία της αποβιομηχάνισης. Ερευνώνται ερωτήματα σχετικά με την απόδοση πολλαπλών ερμηνειών σε μία φωτογραφία, πώς αυτές χρησιμοποιούνται για να διαμορφώσουν ιδεολογίες δανείζοντας την αληθοφάνεια τους και την αφηγηματική τους ισχύ σε ερμηνείες και πως οι αναμνηστικές φωτογραφίες αποτυπώνουν την στάση και τις απόψεις απλών ανθρώπων και συμβάλλουν στην περιγραφή των πτυχών της αποβιομηχάνισης.
Κατά τους οικονομολόγους η αποβιομηχάνιση είναι ένα φαινόμενο της βιομηχανικής παραγωγής και ως τέτοιο αποτελεί αντικείμενο μελέτης του διεπιστημονικού κλάδου της βιομηχανικής αρχαιολογίας. Η φωτογραφία έχει χρησιμοποιηθεί στα πλαίσια της βιομηχανικής αρχαιολογίας ως καταγραφικό εργαλείο αποτυπώνοντας, κυρίως, το υλικό μέρος της βιομηχανικής κληρονομιάς. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή μελετάται η ικανότητα της φωτογραφίας να αφηγηθεί άυλα τμήματα της βιομηχανικής αρχαιολογίας όπως είναι ο κοινωνιολογικός αντίκτυπος της αποβιομηχάνισης. Εξετάζεται αν προσφέρεται η μελέτη των φωτογραφιών για να αφηγηθούν αυτή την περίοδο και να περιγραψουν την ιστορία της. Επίσης, αν είναι αρκετή η συλλογή των διαθέσιμων φωτογραφιών που λήφθηκαν ή χρειάζεται να τεθούν κανόνες σχετικοί με την συστηματικότητα της καταγραφής, την πρόθεση αλλά και τους τομείς καταγραφής.
Στην προσπάθεια αυτή εξετάζεται η αφηγηματική δυνατότητα της φωτογραφίας που λόγω της στιγμιαίας λήψης της δεν έχει την διάσταση της εξέλιξης στο χρόνο, γεγονός, που κατά πολλούς είναι απαραίτητο στην αφήγηση. Ωστόσο, πολλοί μελετητές συμφωνούν στην αφηγηματική δυνατότητα της φωτογραφίας, επικαλούμενοι επιχειρήματα που σχετίζονται με τους τρόπους σχηματισμού της αφήγησης. Στην πορεία της αποδεικτικής διαδικασίας της παρούσας διδακτορικής διατριβής, μελετώνται τα αφηγηματικά στοιχεία της εικόνας και πώς αυτά αλληλεπιδρούν με το θεατή για να δημιουργήσουν την αφήγηση.
Αντικείμενο της έρευνας αποτελούν φωτογραφίες οι οποίες προέρχονται από πολλές πηγές όπως οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της περιοχής και της περιόδου, φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από εργατικά συνδικάτα, από πολιτικές οργανώσεις, από ιδιώτες, από πρώην εργαζόμενους των βιομηχανιών και από το αρχείο φωτορεπόρτερ που εργάζονταν για λογαριασμό εφημερίδων της περιόδου.
Τέλος, η έρευνα προσπαθεί να προσεγγίσει τις παραπάνω πηγές ερμηνεύοντας τη σύνθεσή τους, το περιεχόμενό τους, αναλύοντας το λόγο τους, τη σημειολογική τους μεταφορά αλλά και τους μεταξύ τους συνδυασμούς προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα.